Dag lieve beeldbuis kindertjes,

Jullie hebben vast met spanning zitten wachten op de rest van ons Panama avontuur. Blijf dan nu gekluisterd achter je beeldscherm voor een nieuw verhaal uit de fabeltjeskrant. Gisteren hebben we het verhaal afgesloten op het meer voor de sluizen van Pedro Michel. Onze pilot is daar naar de kant gegaan om zijn lunch te regelen en een eerdere tijd in de sluis. Volgens ons wilde hij zo snel mogelijk van boord, en dat vonden wij natuurlijk ook niet erg.

Bij de sluizen gaat er eerst een sleepboot naar binnen. Die gaat tegen de muur aan. Naast hem komt een lokale cruiseboot van ongeveer 20 meter en daarnaast komen wij te liggen. Bij het naar beneden gaan liggen de kleine boten voor de grote schepen. Ongeveer 40 meter achter ons lag een tanker. Het tochtje naar beneden gaat heel gemakkelijk er is geen turbulentie en je zakt zo naar beneden. Als de deuren open gaan kunnen wij als eerste de sluis uit. Op naar de laatste sluizen, de Miraflora.

Als voor de sluis aan de kant liggen hebben we nog 45 minuten de tijd om te zwaaien naar de webcam en te eten. Zoveel langer doet de tanker er namelijk over om bij de sluis te komen. Marleen heeft weer voor een goede warme maaltijd gezorgd en na wat aandringen heeft zelfs de pilot meegegeten.

De miraflora sluizen bestaan uit twee kamers. Je gaat dus in twee stappen naar beneden. Bij de eerste sluis ging het allemaal net weer als bij de Perdo Michel, naast de sleepboot en cruiseboot en makkelijk naar beneden. De deuren gaan open en wij gaan als eerste door naar de tweede kamer maar moeten wachten om eerst de sleepboot er langs te laten en daarna de cruiseboot. Om ruimte te geven aan deze boten moeten we redelijk dicht aan de kant stilliggen, een meter of 3. Dus wachten wij met een redelijk windje op de kont. De cruiseboot doet er echter lang over om voorbij te gaan. Omdat in deze sluis zoet water met zout water in contact komt ontstaat er een stroming. Het zoete en zoute water gaat over elkaar heen waardoor er een stroming ontstaat van zoet naar zout. Dus bij ons op de kont. Het duurt even voordat deze stroom op gang komt. Omdat de cruiseboot er lang over doet om voorbij te gaan liggen wij dicht bij de kant als de stroom goed opgang komt. Onze pilot had gezegd dat er stroom zou zijn maar niet dat je 5 knopen stroming op je kont krijgt. Dat is een heleboel en onmogelijk om dan je boot stil te laten liggen. Wij worden dus ook tegen de kant gedrukt. Gelukkig doen de autobanden hun werk goed en hebben wij alleen een kleine kras. Maar als we van de kant afdraaien krijgt de stroom ons weer flink te pakken en raakt het anker de kant. Gelukkig alleen het anker en valt de schade mee. Daarna leg ik de boot aan de andere kant tegen de kant met de motor in de achteruit om kracht van de stroming op te heffen. Hier blijven we liggen de stroming de tijd te geven uit te werken.

De stroming is zo sterk dat het de cruiseboot ook niet lukt om naast de sleepboot aan te leggen en aan de andere kant de muur raakt. Het is dus niet alleen voor een "kleine" zeilboot lastig maar ook voor een lokale cruiseboot die dit vast al vele malen heeft gedaan.

Als de ergste stroming voorbij is en de cruiseboot netjes vastzit naast de sleepboot, gaan wij van de kant af en lukt het om met het nodige manouvreren netjes naast de cruiseboot te komen. Iedereen aan boord behoorlijk onder de indruk van de kracht van de stroming. De sluis loopt vervolgens weer rustig leeg en de deuren gaan open. Eindelijk de Pacific en het einde van het Panama kanaal. We zijn erdoor!

Tijd voor een biertje en een sigaar en napraten over de sluis en het kanaal. Voor ons ligt de Amerika brug. De brug die de continenten aan elkaar verbind. Een mooi gezicht en terwijl wij onder de brug doorgaan waar de auto's in de file staan gaat de zon onder. Om ons heen duiken de pelikanen met tientallen in het water om hun vis te vangen. Na de brug gaan de ingehuurde linehandler Altonso en Collin, Ruedi en Erich van boord. Zij gaan terug naar hun boot in Colon.

Wij varen nog een klein stukje door en gaan half in het donker voor anker op de flamenco anchorage. Motor uit en eindelijk weer rust aan boord. We hebben helaas niet echt kunnen genieten van de tocht door het kanaal met al de problemen die wij onderweg hebben gehad. Maar we zijn absoluut weer een ervaring rijker. Hopelijk is de tocht voor Collin, Ruedi en Erich een stuk makkelijker en kan ik het ook nog een keer op een leuke manier doen. Want komende woensdag ga ik namelijk nog een keer door het kanaal als linehandler aan boord bij Collin.

Nou dan blijft er nog 1 raadsel voor jullie over. Hoe is het ons gelukt om pakking van de pomp zo snel te vervangen. Je mag kiezen uit:

a) Officiele volvo pakking

b) bakpapier voor in de oven

c) rubber matje

d) sikaflex (voor de niet zeilers dat is kit)

e) tijdschrift duiken

f) dubbelzijdig tape

g) bouwpur

h) touwtje

Denk er maar even rustig over na. In een volgend bericht zal het correcte antwoord komen. Nu gaan wij eerst op zoek naar het lek in ons watersysteem.

Groetjes uit de Pacific,

Marleen en Wido